Kaynak: https://umutgazetesi37.org/arsivler/67589 Geçtiğimiz aylar bizlere, iktidarın dış politikada neredeyse tüm girişimlerinin başarısızlıkla sonuçlandığı, daha önceden sırtını yasladığı tüm devletlerle arasının açıldığı, tüm kozlarını tükettiği, içerideyse egemen söylemi kurmakta ve gündemi belirlemekte, derinleşen devlet krizine ve ekonomik krize karşı çıkış yolu bulmakta zorlandığı ve özellikle de ekonomik kriz nedeniyle seçmen kitlesinin iktidardan uzaklaştığı, anket sonuçlarının muhalefet lehine döndüğü bir çerçeve sunuyordu. Özellikle büyükşehir belediyelerini almasıyla sonuçlanan seçim başarısının verdiği özgüvenle de daha cesur bir siyaset izlemeye başlayan muhalefet siyasal alandaki inisiyatifi ele geçirmeye başlamıştı. Bu süreç, aynı zamanda sınıf siyaseti için de bulunmaz olanaklar yaratıyordu. Ekonomik kriz nedeniyle ücretler dışında her şeye zam üstüne zam geliyor, enflasyon karşısında ücretleri sürekli eriyen ve yoksullaşan çalışanlar ile her geçen gün servetine ser...
"[İ]nsanlık kendi önüne, ancak çözüme bağlayabileceği sorunları koyar; çünkü yakından bakıldığında her zaman görülecektir ki, sorunun kendisi ancak onu çözüme bağlayacak olan maddi koşulların mevcut olduğu ya da oluşmakta olduğu yerde ortaya çıkar." (Marx, Ekonomi Politiğin Eleştirisine Katkı, s. 24)